EHBO

14 april 2019 - Conakry, Guinee

Eerste hulp bij ongelukken ga ik hier niet verlenen, maar wel eerste hulp bij onmogelijkheden. Wauw, wat heb ik een hoop onmogelijkheden gezien afgelopen week. Enorme tumoren, waardoor we soms de volledige maxilla (bovenkaak)  het palatum (zachte gehemelte), en de orbita (benige structuur onder je oogbol) weg moesten halen, waardoor het leek alsof je in een krater keek op het moment dat de tumor was verwijderd. Het enige wat ik soms kon denken: komt dit ooit weer goed? Bizar! Op het moment dat ik een vrouw van 56 jaar een hand gaf waarbij haar linker oog was dicht gedrukt door de tumor, de neus was letterlijk opgegeten door de tumor (je zag alleen nog twee gaten waardoor een soort bultige structuur door naar buiten stak) en ik continu een raspend geluid hoorde bij elke ademteug die ze nam (door de benauwdheid omdat de tumor haar keel dichtdrukte) dacht ik: hoe gaan we dit intuberen (beademen tijdens de operatie), hoe in hemelsnaam gaan we dit opereren? De doktoren en anesthesisten van de Mercy ships durfden het aan! 

Crew OK 1 MAX-FAX

We spreken aan het begin van de dag met het operatieteam de dag door: Wat gaan we doen? Voorgeschiedenis van de patient, uitgangswaarden (bloedgroep, Hb, mogelijke bloedverlies) en de extra maatregelen die we daaromheen moeten nemen, benodigde apparatuur en materialen en de beademingsvorm en de te verwachten moeilijkheden. 
Op het schip hebben we een kleine bloedbank maar geen gefilterd bloed (Packed cells). Opslagruimte is schaars, dus we slaan het bloed op in de medewerkers (makkelijk toch, voor als het niet nodig is?). Dat betekent dat iedere medewerker en patient wordt gescreend op bloedgroep en rhesusfactor, mocht er veel bloedverlies verwacht worden (boven de 1000ml bij volwassenen) dan wat de medewerker met dezelfde bloedgroep opgeroepen voor het doneren van bloed. Zo worden er 2 zakjes bloed (dit is niet gefilterd en bevat dus Hb, plasma en stollingsfactoren) achteruit gelegd voor de operatie en staan er 2 medewerkers on call om hun bloed te doneren mochten er meer dan 2 zakjes nodig zijn. Super bijzonder dit proces, maar ook intensief! De kwaliteit van het bloed (met name de stollingsfactoren) neemt namelijk na 24 uur al behoorlijk af, dus het liefst zo vers mogelijk. 

Bij deze 56-jarige dame moesten we een wakkere intubatie uitvoeren. De patienten zijn hier echt moedig! Ze weten waar ze het voor doen en zijn intens dankbaar. We sprayen eerst de keel en mond in met een verdovende (bittere) vloeistof en daarna gaan we een fiberoptische scoop (flexibel kijkbuisje) via de mond en de keel naar de luchtpijp opvoeren. Bij deze dame was dat super lastig omdat de volledige anatomie was verschoven door de tumor. Ondertussen houden we het hoofd goed stil omdat zo'n buisje achter in je keel behoorlijk kriebelt en irriteert (ondanks de slaapmedicatie die ze al gehad hebben). Als de kijkbuis in de luchtpijp zit voeren we de tube op en maken we zo snel mogelijk in slaap omdat dit echt heel naar is om een tube tussen je stembanden door te krijgen (denk maar eens aan een heel klein koekkruimeltje wat tegen je stembanden aan schiet en een enorme hoestprikkel veroorzaakt). 
Daarna hebben de KNO-artsen (hier ENT, ear, nose, throat) een tracheostomie gedaan (een gaatje aan de voorkant in je hals waardoor je kunt ademen) zodat ook zij goed konden opereren. 
De operatie vorderde gestaag en met aandacht voor alle structuren, zenuwen, bloedvaten hebben we de tumor eruit gehaald (jemig wat een brok ellende!). Gelukkig konden we beide oogbollen behouden, maar helaas de functie van het linker oog niet, ze zal enkel vage schaduwen (donker en licht) kunnen zien. Toen begon het opbouwen, een stukje bot uit de heup voor de onderkant van de oogkas en de neus, de spieren aan de beide zijkanten van het hoofd werden gebruikt voor het gehemelte en stukken vet vanuit het heupgebied voor de wangen. Deze doktoren mogen met recht kunstenaars en helden genoemd worden, ik heb ontzettend veel respect voor ze! 
Waar wij als anesthesie nurse en anesthesist elkaar nog aflosten, werkten de artsen en de instrumenterende OK-assistent de hele dag onafgebroken door (van 's ochtends 8.30 tot 17.30!!!!!!!!). Wat een discipline en wat een toewijding. Deze dame hebben we na de OK wakker gemaakt en naar de Recovery gebracht (uitslaapkamer), waar ze zeer comfortabel de eerste uren heeft doorgebracht alvorens ze naar de verpleegafdeling ging (de Ward). 

Het is nu zondag en ik ben ook even bezig geweest met de eerste hulp bij overstromingen. Toen ik vanmorgen om 06.00 letterlijk mijn bed uit sprong (vanaf het bovenste bed in het stapelbed) werd ik onaangenaam verrast. Het badkamerafvoersysteem is hier aangesloten op een vacuüm, maar blijkbaar werkte dat vacuüm niet zo goed vannacht en hadden we een waar zwembad in de badkamer. Oke ik wilde vandaag graag even naar het zwembad, maar niet dit soort zwembad :(.. En aangezien we als Nederlands goed zijn in waterwerken heb ik me maar even van mijn beste kant laten zien. Problem solved. Daarna ben ik even gaan eten en nu ben ik vanaf 08.00 opnieuw on call (ook hier hebben we een groot gebrek aan anesthesiemedewerkers en ik ben inmiddels al gevraagd om langer te blijven). Gisteren zijn ze in 's ochtends druk aan het werk geweest (toen ik lekker liep te banjeren op Tamara Island).

IMG_9422Tamara IslandBootje varenDe groepVissersbootjes/transportbootjes

Gisteren ben ik met een super leuke groep naar Tamara Island geweest, voor de kust van Guinee. Hier hebben we een vuurtoren bezocht, een wandeltocht gemaakt door wat dorpjes, met de lokale bevolking (zowel mensen als geiten en kippen) kennisgemaakt en lekker gezwommen en een balletje getrapt met wat jongens op het strand. Een geweldige mooie dag en eindelijk wat zonnestralen mogen voelen en zien, daar was ik wel aan toe! Foto's zeggen meer dus bij deze...

Compound van deze 2 meiden en hun familieSamara en MariamIzouzoulittle childrenJe hoofd is het belangrijkste vervoersmiddelzelfs voor de allerkleinstenwater dragen, vele kilometersWaterspelen met een autobandZingende kinderen

Veel liefs en groetjes aan de rest van de familie, vrienden en collega's  !!!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

7 Reacties

  1. Esther van den Berg:
    14 april 2019
    Hee Judith,
    Wat leuk om je verhalen te lezen en je foto's te zien. Ben super benieuwd en heb natuurlijk veel vragen haha :).
    Je doet goed werk zo te lezen!
    Heel veel succes en geniet ze!
    Groetjes Esther
  2. Daantje:
    14 april 2019
    Lekker bezig Judy!!! :) X
  3. Daffie:
    15 april 2019
    Wauw interessant..!!!!
    Goed bezig meis!
    Geniet..!
    Groetjes Daffie
  4. Marieke van Dusschoten:
    15 april 2019
    Poeh Poeh. Wat intensief allemaal. Maar wat een mooi werk verrichten jullie daar met het team!
  5. Harriet:
    16 april 2019
    Wauw wat een knap werk verrichten jullie! Heel veel respect🙌🏻
    En fijn dat je een trip het binnenland in hebt kunnen maken ter ontspanning, en zo zie je deze andere cultuur niet alleen in een steriele witte omgeving:)
    Keep up the good work!😘
  6. Susanne Nieuwenhuis-Nijsink:
    16 april 2019
    Wat super gaaf om allemaal te lezen, Juud!
    Echt dankbaar werk!

    Veel succes en plezier toegewenst!
  7. Rutger:
    16 april 2019
    Wauw, wat mag je prachtig werk doen! Geniet en enorm veel succes bij alle onmogelijkheden.. groetjes